உ

அன்பே சிவம்

மயிலை முருகன் காவடிச் சிந்து

இயற்றியவர்:

பைந்தமிழ்ப் பாவலவர், புலவர்ஏறு, மணிதீபம்,

சிவகதாப்ரசனகச் சக்கரவர்த்தி,

கே. ஆர். நாகராஜன்

சிவஞான பூஜா மலர் துன்மதி ஆண்டு - (1981)

பிரசுரம்: ஆங்கீரஸ S. வேங்கடேச சர்மா, மேலமாம்பலம், சென்னை – 600 033]

காப்பு

      திருவார் மயிலைநகர் வாழும் – உயர்

            தெய்வக் கபாலி அருள் சூழும் – தமிழ்

            ஓசை முழங்க, நடம் ஆசையுடனே செய்யும்

            யானை – பருகும், தமிழ்த் – தேனை!

நூல்

      தெள்ளு தமிழ் விரும்பும் சீலன் – தமிழ்

            நாகன் எனும் பெயர்கொள் நூலன் – உயர்

            மயிலை நகரில் வளர் முருகன் திருப்புகழைச்

            சொல்வேன்! அனைவரையும் – வெல்வேன்!               1

      ஓசைக் கடல் முழுங்கும் முன்றில் – தினம்

            உண்மை அடியவர்கள் மன்றில் – உனைப்

            பாடிப் பரவிடுவார்! ஆடி மகிழ்ந்திடுவார்!

            முருகா! திருமால் – மருகா!                             2

      அழகு மயிலதன் மேல் ஏறி – இரு

            அழகியர் அன்பதனைக் கோரிக் – கையில்

            வேலை எடுத்துவிளை யாடிவரும் முருகக்

            கோனே! தமிழ்த் – தேனே!                               3

      அற்புத மாமயிலை வாழும் – ஒரு

            கற்பக வல்லி மடி வீழும் – நல்ல

            சின்னஞ் சிறுமுருகன் என்னெஞ் சுருக்கிடுவான்

                  நாளும்! எந்த – நாளும்!                           4

      தந்தை கபாலி உளம் மகிழ – அன்னை

            கற்பக வல்லி அன்பு திகழ – வளர்

      செல்வத் திருமுருகன் சிந்தை நிறைந்திருப்பான்

            என்றும்! – தினம் – நன்றும்!                              5

      தொந்தி கரைத்திடவே அண்ணன் – தினம்

            தொந்தோம் என்றாடிடுவான் திண்ணம்! – அவன்

      தம்பி திருமுருகன் நம்பியவர்க் கருளும்

            அன்பன்! – தமிழ்ப் – பண்பன்!                            6

      மயிலை ஊர்திஎனக் கொண்டான்! – திரு

            மயிலைத் தன்ஊர் எனவே கண்டான்! – இரு

      மயிலை மணந்தவனும் அயிலை எடுத்து, தினம்

            வருவான்! – இன்பம் – தருவான்!                         7

      செக்கச் சிவந்திருப்பான் மேனி! அவன்

            செய்ய அடிமலரின் தேனைத் – தினம்

      வந்தே குடித்து மகிழ் செந்தேன் கலிபொழியும்

            தேனீ! தான் தமிழ்த் – தேனீ!                             8

      வள்ளல் பெருங்கருணை வேலன்! அவன்

            வந்தவர்க் கெல்லாம் அருளும் சீவன்! – என்றன்

      உள்ளமெனும் தாமரையில் அள்ளும் அழகுடனே

            இருப்பான்! தினம் – சிரிப்பான்!                           9

      புன்னை மரத்தின் அடிமேடை – அது

            பெம்மான் அருள் பெருகும் ஓடை – அங்கு

      அன்னை தவம் புரிவான்! அழகன் அருள் புரிவான்!

            தினமும்! – மகிழும் என் – மனமும்!                      10

மயிலை நகரின் சிறப்பு

      நீலக் கடல்முழங்கும் நாளும்! – அதன்

            நீண்ட கரையினில் செவ் வேளும் – தினம்

      வணங்கிடும் அன்பர்தமக் கிணங்கியே இன்னருளைத்

            தருவான்! – மயில்மேல் – வருவான்!                     11

      வள்ளுவனார் வாழ்ந்திருந்த மயிலை – முருக

            வள்ளல் உவந் தேறிவரும் மயிலைத் – தினம்

      கண்டே நடுக்கமது கொண்டே அரவமெலாம்

            ஏங்கும்! சிவன் மேல் – தூங்கும்!                         12

      எலும்பை அணிந்தவர்தம் முன்னால் – ஐயன்

            எலும்பைப் பெண்ணாகச் செய்தார் தன்னால்! – திரு

      ஞானசம்பந்தப் பெயர் தானே முறையாய்க் கொண்ட

            அன்பர்! – தமிழ்ப் – பண்பர்!                              13

      செல்வம் சிறந்தோங்கும் மயிலை – கல்விச்

            செல்வம் உயர்ந்தோங்கும் மயிலை – உயர்

      விண்ணை முட்டும் மாளிகைகள் கண்ணைக்கவர் காட்சி தரும்

            அன்றும்! – முறையாய் – இன்றும்!                        14

      தந்தை கபாலி அருள்புரிவான்! உயர்

            தாயாரும் முந்தி அருள் புரிவான்! – உயர்

      தொந்தி கணபதியும், கந்தக் குணபதியும்

            வருவார்! – அருள் – தருவார்!                            15

      பண்டை நாள் பல்லவர்கள் காலம்! – மயிலை

            பாரில் சிறந்திருந்த கோலம்! – பல

      மேலைப் புலத்திருந்தும், கீழைப் புலத்திருந்தும் – கலம்கள்

            வருமே! செல்வம் – தருமே!                             16

      வாயிலார் எனும்பெயர்கொள் அன்பர்! – அவர்

            வள்ளல் கபாலியிடம் அன்பர்! – அவர்

      தோன்றியநற் காரணத்தால் ஆன்றபுகழ் பெற்றதுநல்

            மயிலை! – சீர் – மயிலை!                               17

      அழகு மயில்வடிவம் கொண்டே – உமை

            அம்மை, இறைவர்உருக் கண்டே – முன்னாள்

      புன்னை மரத்தடியில் அன்னை வணங்கியசீர்

            மயிலை! – உயர் – மயிலை!                             18

      நாயன்மார் அறுபத்துமூவர்! – அவர்க்கே

            அவனியில் நிகர் உளார் யாவர்? – அவர்தாம்

      ஆண்டுதோறும் தெருவில் யாண்டும் உலாவகுவார்

            அன்றும்! – இனி – என்றும்!                              19

      அன்னை அறம் புரியும் மயிலை! – எங்கள்

            அப்பன் அருள் புரியும் மயிலை! – உயர்

      முருகப் பெருமான் சக்தி வேலை தாய் தன்னிடமே

            பெற்றான்! – பகையைச் – செற்றான்!                      20

முருகவேள் மாண்பு

      ஆறு தலையுடைய அழகன்! – அன்பர்க்

            காறுதலை வழங்கும் குழகன்! – அவன்

      பன்னிரு கையதனால் பகையை ஒழித்திடுவான்

            வேலன்! – சிவ – பாலன்!                                21

      கற்பக வல்லி மகிழ் வேலன்! – கல்வி

            கற்றவர் உளத்துறையும் பாலன்! – இரு

      பாவையர்களை மணந்து, பரிவுடன் அருள்செய்யும்

            வீரன்! மயிலை – ஊரன்!                                22

      சிவனார் மனம் மகிழும் கந்தன்! – செல்வ

            மயிலை நகரில் வளர் மைந்தான்! – என்றும்

      நல்லவரைக் காத்திடுவான்! அல்லவரைத் தேய்த்திடுவான்!

            அமரன்! – தெய்வக் – குமரன்!                            23

      விண்ணைத் தொட உயரும் கோயில்! – அதில்

            கண்ணைக் கவரும் உயர் வாயில்! உள்ளே

      அழகு குடியிருக்கும் அன்பன் முகத்தில் – நகை

            இலகும்! – பகை – விலகும்!                             24

      பச்சை மயிலின் மிசை வருவான்! இரு

            பாவையர் சூழ அருள் தருவான்! – சக்தி

      வேலை வலக்கரத்தில் ஏந்திப் பகைவன் உயிர்

            கொல்வான்! – என்றும் – வெல்வான்!                     25

      புன்னை மரங்கள் நிறை சோலை! – அதன்

            முன்னை முழங்கும் கடல் வேலை! – அந்தப்

      புன்னை மரநிழலில் அன்னை அறுமுகனைக்

            கண்டாள்! – உவகை – கொண்டாள்!                       26

      அற்புதக் கபாலி உருக்கண்டு – அன்னை

            கற்பகம் மனத்தில் மகிழ் கொண்டு – முன்னர்

      பொற்புறப் பணிந்துதினம் போற்றியதால் வந்தபெயர்

            மயிலை! – நகர் – மயிலை!                              27

      வேலை வலக் கரத்தில் ஏந்தித் – தினம்

            விரும்பித் தமிழமுதம் மாந்தி – மகிழ்

      வள்ளி, தெய்வ யானையுடன் உளத்தில் மகிழ்வுடனே

            வருவான்! – வரங்கள் – தருவான்!                        28

      புள்ளிமயில் ஏறிவரும் பாலன்! – அவன்

            வள்ளிக் குறமகளின் லோலன்! – முன்பு

      சூரன் உயிர் குடித்துச் சுற்றும் பகைமுடித்த

            குமரன்! – அவன் – அமரன்!                              29

      தமிழ்க்கவித் தேன்உண்ணும் தேனீ! – தமிழ்

            நாகன் முன் காட்சிதரவாநீ! – மயிலை

      நகரில் வதியும் குமரேசப் பெருமான் புகழ்

            பாடு! – மனம் – நாடு!                                   30

      குமரன் பதமலரைப் பாடி – இரு

            குமரியர் அடிமலர் நாடித் – தினம்

      திமிரக் கடல் மயிலைக் குமரன் அருளால் ஞாலம்

            வாழ்க! – இன்பம் – சூழ்க.                                31

      கற்பகவல்லி புகழ் வாழ்க! – உயர்

            கபாலி பதமலர்கள் வாழ்க! – உயர்

      அற்புதக் குமர வடிவேலன் இரு அன்னையுடன்

            வாழ்க! – தினம் – வாழ்க!                                32